យុវជនម្នាក់បានឃើញគ្រូបឋមសិក្សារបស់គាត់នៅក្នុងពិធីមង្គលការមួយ។
គាត់បានទៅសួរសុខទុក្ខគាត់ដោយក្តីគោរព និងកោតសរសើរ!!
គាត់បាននិយាយទៅកាន់គាត់ថា:
"*តើអ្នកនៅតែស្គាល់ខ្ញុំទេលោកម្ចាស់?'*
'ខ្ញុំមិនគិតដូច្នេះទេ!!' លោកគ្រូបាននិយាយថា '*សូមជួយរំលឹកខ្ញុំពីរបៀបដែលយើងជួបគ្នា?'*
សិស្សបានរៀបរាប់ថា៖
“ខ្ញុំជាសិស្សរបស់អ្នកនៅថ្នាក់ទី 3 ខ្ញុំបានលួចនាឡិកាដៃដែលជារបស់មិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំ ព្រោះវាប្លែក និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។
មិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំបានមករកអ្នកដោយយំថា នាឡិកាដៃរបស់គាត់ត្រូវបានគេលួច ហើយអ្នកបានបញ្ជាឱ្យសិស្សទាំងអស់ក្នុងថ្នាក់ឈរលើបន្ទាត់ត្រង់មួយ ដោយបែរមុខទៅជញ្ជាំងដោយដៃរបស់យើងឡើងលើ ហើយបិទភ្នែកដើម្បីឱ្យអ្នកអាចពិនិត្យមើលហោប៉ៅរបស់យើង។
ត្រង់ចំណុចនេះ ខ្ញុំបានរំជើបរំជួល និងភ័យខ្លាចចំពោះលទ្ធផលនៃការស្វែងរក។ ភាពអាម៉ាស់ដែលខ្ញុំនឹងប្រឈមមុខ បន្ទាប់ពីសិស្សផ្សេងទៀតបានរកឃើញថាខ្ញុំលួចនាឡិកា គំនិតដែលគ្រូរបស់ខ្ញុំនឹងបង្កើតអំពីខ្ញុំ គំនិតនៃការដាក់ឈ្មោះជា 'ចោរ' រហូតដល់ខ្ញុំចាកចេញពីសាលា និងប្រតិកម្មរបស់ឪពុកម្តាយខ្ញុំ នៅពេលដែលពួកគេដឹងពីរបស់ខ្ញុំ។ សកម្មភាព។
គំនិតទាំងអស់នេះបានហូរពេញបេះដូងរបស់ខ្ញុំ ស្រាប់តែដល់វេនខ្ញុំដែលត្រូវត្រួតពិនិត្យ
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាដៃរបស់អ្នករអិលចូលក្នុងហោប៉ៅរបស់ខ្ញុំ យកនាឡិកាចេញ ហើយជ្រលក់ក្រដាសមួយចូលក្នុងហោប៉ៅរបស់ខ្ញុំ។ ចំណាំអានថា " * ឈប់លួច។ ព្រះ និងមនុស្សស្អប់វា។ ការលួចនឹងធ្វើឱ្យអ្នកអាម៉ាស់នៅចំពោះព្រះនិងមនុស្ស
ខ្ញុំត្រូវបានចាប់ខ្លួនដោយការភ័យខ្លាច ដោយរំពឹងថានឹងមានការប្រកាសកាន់តែអាក្រក់។ ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលដែលខ្ញុំមិនបានឮអ្វីទាំងអស់ ប៉ុន្តែលោកម្ចាស់ អ្នកបន្តស្វែងរកហោប៉ៅរបស់សិស្សផ្សេងទៀត រហូតដល់អ្នកទៅដល់មនុស្សចុងក្រោយ។
នៅពេលដែលការស្វែងរកបានបញ្ចប់ អ្នកបានសុំឱ្យយើងបើកភ្នែក ហើយអង្គុយលើកៅអីរបស់យើង។ ខ្ញុំខ្លាចអង្គុយ ព្រោះគិតថាអ្នកនឹងហៅខ្ញុំចេញភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីអ្នកគ្រប់គ្នាអង្គុយ។
ប៉ុន្តែចំពោះការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ខ្ញុំ អ្នកបានបង្ហាញនាឡិកាដល់ថ្នាក់ប្រគល់វាទៅម្ចាស់ ហើយអ្នកមិនដែលប្រាប់ឈ្មោះអ្នកដែលលួចនាឡិកានោះទេ។
អ្នកមិនបាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំទេ ហើយអ្នកក៏មិនដែលនិយាយរឿងនេះប្រាប់អ្នកណាដែរ។ ពេញមួយការស្នាក់នៅក្នុងសាលា គ្មានគ្រូ ឬសិស្សណាដឹងថាមានអ្វីកើតឡើងទេ។
ពេលវេលាបង្ហោះ៖ ថ្ងៃទី ២៦ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២១